De zoon
Inmiddels was hij de 70 gepasseerd. Mijnheer P. was een uiterst correcte man. Altijd strak in pak met stropdas. Een vouw in zijn broek waar je je aan zou kunnen snijden, zo scherp. Altijd mijnheer Van Rijn en mijnheer P. Ik weet nog steeds niet wat zijn roepnaam is.
Han van Rijn Specialist in overnames en financieringen voor technische ondernemingen
Mijnheer P. had een groothandel in metaalproducten. Hij wilde graag dat zijn zoon, die al jaren bij hem werkte, de onderneming zou overnemen, maar volgens mijnheer P. was het er door allerlei omstandigheden nooit van gekomen. Hij moest nu wel iets gaan ondernemen, vertelde hij tijdens onze kennismaking op zijn kantoor. Een kantoor waar je teruggezet wordt naar de jaren 70. Voor het pand, direct naast de ingang, een parkeerplaats met het bordje ‘directie’ waar zijn oude Mercedes geparkeerd stond, en daarnaast een hele snelle Volvo.
“Ik wil graag het maximale bedrag voor de aandelen, maar ik wil vooral een zekere toekomst voor mijn zoon bij de onderneming.” Zijn wensen waren duidelijk! Nadat we meerdere kandidaten gesproken hadden, bleek een onderneming uit het oosten van het land oprecht geïnteresseerd te zijn. Moeizame onderhandelingen volgden. Nergens was mijnheer P. het mee eens en toen zijn zoon separaat met de potentiële kandidaat-koper begon te onderhandelen, werd het proces nog moeizamer. Wonder boven wonder vonden koper en verkoper, na heel wat duwtjes mijnerzijds, elkaar toch.
Het zal een week of twee voor de notariële overdracht zijn geweest dat mijnheer P. me ’s avonds laat belde. Enigszins paniekerig vertelde hij dat zijn zoon die avond met zijn vrouw onverwachts op de stoep stond. Met trillende stem had zijn zoon verteld dat hij al geruime tijd bezig was een onderneming op te zetten met hetzelfde productgamma als de onderneming van zijn vader en daarvoor ook contact had met de diverse toeleveranciers. Mijnheer P. wist hier niets van en was met stomheid geslagen. De volgende morgen spraken we elkaar weer. Tot mijn grote verbazing begon mijnheer P. zijn zoon te verdedigen. We moesten de kandidaat-koper mededelen dat de zoon niet mee zou gaan in de overname. De kandidaat-koper kende de zoon kennelijk beter dan vader. Na mijn mededeling ging nog net de vlag niet uit. De laatste moeizame onderhandelingspunten waren snel van tafel en de zoon nam ontslag. De onderneming groeide na de overname en werd een serieuze speler op de markt. De nieuwe eigenaar heeft nooit meer wat vernomen van de zoon en zijn bedrijf.
Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net
