Staalprijzen stijgen

In december is de ommekeer in de ontwikkeling van de staalprijzen ingezet. Dat meldt het maandelijkse Staaljournaal van Noviostaal. Nu is de vraag in hoeverre de verhoging van de staalprijzen gaat standhouden.

De afgelopen weken hebben verschillende fabrieken door het verminderen van de productie, mede geholpen door de problemen bij het Italiaanse ILVA, geprobeerd vraag en aanbod in de staalmarkt meer in evenwicht te brengen. Hierdoor is een basis gelegd voor een prijsstabilisering met de uiteindelijke bedoeling een verhoging gerealiseerd te krijgen.

CO2-neutraal produceren
De actuele prijzen van importstaal vertonen ook een stijgende trend en vanwege de langere levertijden werd het aankopen hiervan minder aantrekkelijk. De Europese fabrieken zijn niet alleen gedwongen door de hogere prijzen van grondstoffen, als ijzererts, schroot en energie, hun opbrengsten te verhogen, maar ook gelet op de forse investeringen die zij moeten maken om in de toekomst CO2-neutraal te kunnen produceren. Zo kondigde ArcelorMittal een plan aan om uiterlijk in 2030 de uitstoot van CO2 met 30% gereduceerd te hebben. Ook andere fabrieken hebben spontaan het plan van de Europese Commissie voor de beperking van CO2-Uitstoot omarmd. Wel voegen de meesten er de opmerking bij, dat diezelfde EU-Commissie ook maatregelen moet nemen om verdere oneerlijke concurrentie van importen te beperken. “Feitelijk bedoelen ze daarmee, dat ook staal dat de EU wordt ingevoerd, onder een CO2-heffing zou moeten vallen”, verduidelijkt Noviostaal in de december-editie van haar Staaljournaal.

Stugge opstelling producenten
Al met al is de situatie nu zo dat warmgewalste rollen (coils) inmiddels tot circa € 30-40 per ton gestegen zijn ten opzichte van het 4e kwartaal 2019. “Wat opvalt daarbij is dat de producenten zich bij de onderhandelingen zeer stug opstellen en niet tot een compromis bereid zijn”, aldus Noviostaal. “ArecelorMittal kondigde als eerste een verhoging aan en de meeste anderen volgden al snel daarna. Gevolg is dat veel afnemers binnen een zeer korte periode overgingen tot het afsluiten van nieuwe contracten, aangezien zij vreesden al snel nog meer te moeten gaan betalen, alsmede wellicht binnen afzienbare termijn met een tekort aan materiaal zouden komen te zitten. Dit omdat door de plotselinge toestroom van orders fabrieken al snel hun orderboeken zagen vollopen waardoor levertijden langer werden.”

Houden de verhogingen stand?
Volgens Noviostaal rijst de vraag inmiddels in hoeverre de verhoging van de staalprijzen stand gaat houden. Veel insiders zien de huidige ontwikkeling als een lang uitgebleven, maar ook te verwachten ‘restocking’. Met andere woorden: is het een tijdelijke opleving vanwege noodzakelijke voorraadvorming, of is het een structurele verbetering van de vraag? “De fabrieken leven kennelijk met diezelfde onzekerheid, want sommige staalmakers willen alleen prijzen van maand tot maand vastleggen in plaats van zoals voorheen per kwartaal of per halfjaar. De voorlopige handelsovereenkomst tussen China en de Verenigde Staten (VS), zoals medio december afgesloten, doet daarbij de hoop opleven dat ook Europa en de VS tot een tevredenstellende handelsafspraak zullen komen, waardoor er weer rust op de wereldmarkt zal kunnen komen en de economie een positieve impuls zal krijgen. Binnen Europa zal dan ook veel afhangen van een wel of niet herstel in de autobranche, maar tegelijkertijd eveneens van de in 2020 verwachte investeringen door de nationale overheden, bijvoorbeeld in de infrastructuur.”

Ontwikkelingen rond Italiaanse ILVA
De ontwikkelingen rondom de toekomst van het Italiaanse ILVA volgen elkaar snel op. ArcelorMittal wilde eind 2018 de in problemen geraakte staalfabriek voortzetten, eerst middels een leaseconstructie en vervolgens over een aantal jaren door een totale overname. Omdat de Italiaanse overheid eerder dit jaar echter een wet aannam, die de huidige verantwoordelijke personen binnen ILVA, nu geheten ArcelorMittal Italia, medeverantwoordelijk zou maken voor de voorheen gedane milieuovertredingen èn omdat ArcelorMittal geen in haar ogen nodige kostenreductie mocht doorvoeren, in de vorm van vermindering van het aantal medewerkers, wil het staalconcern nu van haar Italiaanse dochteronderneming af. Het is geheel onzeker hoe de afloop zal zijn, maar de meeste insiders zien voor AM geen toekomst met ILVA. Als zij gelijk krijgen zou dit betekenen, dat de Italiaanse overheid hetzij de onderneming als staatsbedrijf zal voorzetten of het bedrijf moet proberen te verkopen. De Italiaanse regering kan het zich niet veroorloven de fabriek in zijn geheel te sluiten, want dat zou een enorme toename van de werkloosheid in Zuid-Italië betekenen. Als men deze fabriek wil verkopen rijst echter de vraag welke staalmaker in Europa interesse zal hebben dan wel welke staalproducent zich deze investering kan permitteren? Immers veel fabrieken zijn bezig met een interne reorganisatie, zoals daar zijn ThyssenKrupp en Tata Steel Europe. Laatstgenoemde heeft al een plan gepubliceerd voor het laten afvloeien van circa 3000 werknemers en voor een herstructurering van dochterbedrijven. Zo schijnt het naar verluidt plannen te hebben om het Nederlandse dochterbedrijf dat buizen produceert, af te stoten. “Een uitbreiding van productiecapaciteit middels een overname van ILVA ligt dus hier niet erg voor de hand”, concludeert Noviostaal.