Portret

Jan en zijn medeaandeelhouder, een zeer bekend politicus uit de jaren 80 en 90, namen met hun constructiebedrijf de gezonde onderdelen over. Met Geert als directeur werden er vier divisies gevormd: een afdeling machinale bewerking voor grote afmetingen, een afdeling industrieel onderhoud, een afdeling apparatenbouw en een handelsdivisie. Al tientallen jaren was de onderneming inmiddels weer redelijk winstgevend.

Hoe we elkaar hebben leren kennen, weet ik niet meer. Maar tijdens een lunch heb ik Jan gevraagd of hij wilde overwegen zijn afdeling industrieel onderhoud te verkopen. Deze afdeling was voornamelijk actief in onderhoud en shut-downs in het Botlek gebied. Kenmerkend voor deze activiteit was dat je of mensen te veel of te weinig had. Er was bijna niet op te plannen.

Een Belgische relatie was ook actief op dit gebied, maar dan in de regio Noord-Frankrijk en Antwerpen. Dankzij twee verschillende locaties, kon hij zijn mensen beter inplannen en waren de pieken en dalen minder heftig dan bij Jan. Een combinatie van de bedrijven zou een mooie en logische stap zijn. Jan deelde deze mening en na onze lunch besprak ik de combinatie met de Belgische relatie, hij wist namelijk nog van niets.

Al snel volgde een kennismakingsgesprek op het kantoor van Geert. Een kantoor waar de tijd stil had gestaan. Gele bakstenen, stalen kozijnen, een rode linoleumvloer en zware bruine bureaus. In de spreekkamer stond een enorme conferentietafel en hing een muffe geur van de vele sigaren die hier in het verleden gerookt moesten zijn. In de hal hing, naast de niet meer werkende prikklok, een zwart-wit portret van de oprichter.

Al snel na deze eerste kennismaking deed mijn Belgische relatie een bod zoals je dat maar één keer in je leven krijgt. De deal was snel beklonken en de divisie werd verkocht. Onderdeel van de transactie was dat deze divisie zou verhuizen naar een nieuw onderkomen circa 30 kilometer verderop. Het personeel reageerde hier gelaten op. Ze vonden het prima. Er was echter een wens. Alhoewel niemand de oprichter ooit had gekend, moest het portret mee en in de hal van het nieuwe onderkomen opgehangen worden. Het portret van Cornelis Verolme.

Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net

De columns van Han van Rijn zijn waargebeurde verhalen. De namen zijn vanwege de herkenbaarheid veranderd.