Toekomst in de metaal voor Tedros uit Eritrea
Rob Huberts van RHTC in Schaijk, producent en distributeur van hydraulische werkplaatspersen, bezocht onlangs de vakbeurs METAVAK in Gorinchem in het gezelschap van Tedros, een 29-jarige vluchteling uit Eritrea. Huberts is getroffen door de aangrijpende verhalen van Tedros en de eveneens uit Eritrea afkomstige Dehab (33). Hij heeft besloten ze te helpen bij het opbouwen van een nieuw leven in Nederland.
Tedros en Dehab willen allebei niet op de foto, bang als ze zijn voor de mogelijke gevolgen daarvan voor hun familieleden die in Eritrea zijn achtergebleven. Het straatarme land in de Hoorn van Afrika wordt geleid door het regime van Isaias Afewerki, een van Afrika’s beruchtste dictators. Rob Huberts kwam in contact met de twee via de Rotary Club Schaijk-Land van Ravenstein. Tijdens een van hun bijeenkomsten stelden de Rotary-leden vast dat ze eigenlijk geen idee hadden van wat er allemaal gebeurde op het AZC Grave in Velp. Ze besloten daarom een aantal asielzoekers uit te nodigen voor een diner. Rob en zijn vrouw kwamen aan tafel bij Tedros en Dehab en luisterden naar hun verhaal.
In de gevangenis
Dehab is gevlucht vanwege haar geloof. Ze is protestant en dat is verboden in Eritrea. Ze heeft vanwege haar geloof een half jaar in de gevangenis gezeten. Toen ze tegen betaling drie maanden werd vrijgelaten om van geloof te veranderen, besloot ze te vluchten. Via Soedan, Turkije en Griekenland belandde ze op het Centraal Station van Rotterdam. Na de intake in Ter Apel kwam ze terecht in het AZC Grave.
Tedros is getrouwd en heeft een dochtertje van 5. Hij moest het leger in, maar dat biedt geen enkele toekomst en evenmin geld om van te kunnen leven. Ook hij belandde in de gevangenis (1 jaar), toen hij na een kort verlof bij zijn familie niet terugkeerde in het leger. Na zijn vrijlating vluchtte ook hij ook naar Soedan. Dat betekende een barre tocht door de woestijn met een groep van zo’n 140 mensen. Honderd mensen haalden het, de rest stierf onderweg. Na een onmenselijk verblijf in Libië, waar hij maandenlang niets anders at en dronk dan droge pasta en water, stapte hij op een overvol vluchtelingenschip naar Europa. “Je hebt geen keus”, zegt Tedros. “In Libië blijven kan niet en terugkeren naar Eritrea al helemaal niet.” De Middellandse Zee was rustig bij zijn oversteek en zo kwam hij terecht in Italië, om van daar door te reizen naar Rotterdam Centraal.
Toekomst in metaal?
Rob Huberts zegt eerlijk dat hij het aanvankelijk ook niet zo op vluchtelingen had begrepen. “Net zoals veel andere Nederlanders vroeg ik me af; wat moeten die mensen hier? Maar als je dan de verhalen van Tedros en Dehab hoort, besef je dat het heel anders zit. Ze hebben veel meegemaakt en hebben onze hulp echt nodig. Het zijn geen gelukszoekers.” Hij heeft daarom besloten de twee te helpen. Ze hebben telefoonnummers uitgewisseld en als Dehab of Tedros problemen heeft, kunnen ze hem bellen.
De twee vluchtelingen mogen in Nederland blijven en hebben allebei inmiddels een woning in Eindhoven gekregen. Ze zijn blij met hun vrijheid hier. “Ik mis mijn vrouw en kind, maar ben hier gelukkig en relaxed”, zegt Tedros. Nu is het vooral zaak om Nederlands te leren en dan werk te krijgen om een nieuw bestaan op te bouwen. Tedros maakte in Eritrea kozijnen en deuren. Rob Huberts bezocht met hem de METAVAK om te kijken wat hij weet van metaalbewerking. “Misschien is er voor hem toekomst in de metaal. Hij wil in ieder geval graag leren en het is een clevere kerel.”
Rob heeft Tedros in ieder geval al beloofd om hem over enige tijd naar het vliegveld te brengen om zijn vrouw en kind op te halen. Dat kan nog wel een aantal maanden duren. Want van Nederlandse zijde zijn alle papieren weliswaar in orde, het gezin van Tedros moet eerst vluchten naar Soedan, om daar op het vliegtuig naar Nederland te kunnen stappen
