Nationale sport

Jos was al jaren eigenaar van een montagebedrijf dat machines en installaties monteerde en ze ook onderhield voor de voedings -en genotmiddelenindustrie en de petrochemie. Hij belde me dat hij zijn onderneming wilde ‘overlaten’. Veel meer kreeg ik er aan de telefoon niet uit en dus besloot ik maar een afspraak te maken. We zouden elkaar ontmoeten in een hotel in Antwerpen. Op zich niet vreemd omdat veel verkopende ondernemers dit soort gesprekken liever niet op hun kantoor voeren. De afspraak had ik bewust aan het eind van de dag gepland, zodat hij bijna niet kon weigeren om na werktijd zijn bedrijf te laten zien.

De ondernemingen, het waren twee vennootschappen die de werkzaamheden uitvoerden, draaiden al jaren met een heel klein positief resultaat. Na het gesprek gingen we het bedrijf bekijken. Een prachtig pand, marmeren vloer, designmeubelen, alles tot in de puntjes verzorgd. Mijn verbazing werd nog groter toen hij me meenam naar de kelder. Daar stond een collectie van circa 15 rode Porsches waaronder een 964 Targa en een 356 (yep, een originele). Wij Nederlanders zijn altijd vrij direct, dus op mijn vraag hoe hij dit gefinancierd had antwoordde Jos: “Gij zijt de eerste die dit vraagt, ik mag dat. Gij moet mijn zaak verkopen.”

Na lang aandringen ontving ik de jaarrekeningen van beide vennootschappen. Een consolidatie bleek onmogelijk, omdat bij vennootschap X het boekjaar op 31 december eindigde en bij vennootschap Y op 30 juni. Alle overige opgevraagde stukken en antwoorden op vragen waren zeer summier en vaag.

Een overzicht met maandomzetten van de afgelopen jaren van beide vennootschappen bleek uiteindelijk alles te verklaren. Vlak voor het einde van een boekjaar van één vennootschap piekte de omzet in de andere vennootschap. Door in de laatste maand van een boekjaar over en weer een factuur te sturen maakte Jos op papier dus weinig winst en hoefde hij weinig belasting te betalen. Het vermogen dat zo tweemaal per jaar verschoven werd, groeide en groeide en het was bijna niet meer houdbaar. “Weet ge, Han, ik begrijp en respecteer dat je er niet verder mee wilt, maar dit is onze nationale sport. Wij zijn hier goed in.”

Jos stond erop dat hij de gemaakte kosten wilde vergoeden (En dit deed hij ruimhartig middels een factuur).

Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net

De columns van Han van Rijn zijn waargebeurde verhalen. De namen zijn vanwege de herkenbaarheid veranderd.