Restaurant, of toch niet?
Al bijna een jaar reed Bernd iedere week samen met zijn echtgenote op maandagmorgen vanuit hun woonplaats ergens in Noordrijn Westfalen naar Antwerpen. En op vrijdagavond reden ze weer terug. In Antwerpen hadden ze een klein appartement gehuurd zodat Bernd iedere morgen snel op het kantoor van zijn bedrijf was. Een specialistisch bedrijf op het gebied van industrieel onderhoud met circa 200 medewerkers.
Han van Rijn Specialist in overnames en financieringen voor technische ondernemingen
Het bedrijf was eigendom van een Duitse stichting waar Bernd uiteindelijk de belanghebbende was. Alhoewel hij redelijk Nederlands sprak, besloten we toch in het Duits te communiceren. Zijn echtgenote kon dan het gesprek ook volgen en het zou voor mij makkelijker zijn om de daadwerkelijke wens tot verkoop te achterhalen.
Bernd vertelde dat hij de bestuurder van zijn onderneming enkele maanden geleden ontslagen had. De resultaten waren jarenlang goed geweest maar de laatste jaren liepen ze aanzienlijk terug. Daarom had Bernd besloten wat vaker naar Antwerpen te gaan om te zien wat daar gebeurde.
De bestuurder was veel onderweg bemerkte hij. Iedereen op kantoor dacht dat hij bij klanten was, maar het was onbegrijpelijk dat de omzet terugliep, ondanks de vragende markt. Nadat de bestuurder bij het bedrijf weg was sprong Bernd zelf ‘op de bok’. Hij had het tij kunnen keren maar was genoodzaakt het bedrijf te verkopen omdat hij in zijn woonplaats tot burgermeester gekozen werd. Daarnaast braken het reizen en de eenzaamheid overdag zijn echtgenote op.
De kandidaat-koper hadden we relatief snel gevonden. Een Neder Belg, die actief was in dezelfde branche had veel interesse. Omdat de onderneming in een transitiefase was, wilde men een uitgebreid boekenonderzoek doen. Geen probleem, Bernd was een punctuele Duitser dus alles zou wel kloppen. De koper stuitte op slechts één vreemd punt. Tot een half jaar geleden waren er veel representatiekosten en deze waren in de tijd dat Bernd bestuurder was naar nagenoeg nihil gedaald.
De bedragen van de vele boekingen correspondeerden ook niet met de facturen/bonnen die daarbij zouden horen. Twee a drie keer per week een bezoek aan hetzelfde restaurant en bijna iedere keer dezelfde couverts voor 2 personen. We begrepen er niets van.
Aangezien het om redelijke bedragen ging wilde de koper toch weten wat dat was. De financieel directeur vond het antwoord. We zagen op ieder bonnetje, heel klein onderaan, één of twee meisjesnamen staan met een getal erachter. Het bedrag plus dit getal correspondeerde met de boekingen. Na wat onderzoek bleek het geen restaurant te zijn maar een…. De bestuurder was dus niet bij klanten geweest!
We hebben er smakelijk om gelachen en nadat de aandelen overgedragen waren is Bernd naar Duitsland vertrokken. Enige tijd later kreeg ik een foto van hem als trotse burgemeester achter zijn bureau.
Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net
